Horrory
zwykle mają jedną z kilku tendencji. Główne z grzechów tego typu
produkcji to to, że zamiast przerażenia, budzą salwy śmiechu, albo
że baaaardzo długo się rozkręcają, po to, by zbudować
emocjonujący finał, do którego można dotrzeć tylko wtedy, jeśli
wcześniej się nie zasnęło. Babadook ma
wiele cech, które sprawiają, że można go nazwać horrorem co
najmniej bardzo dobrym. Ciekawą historię, pełnokrwiste postacie,
zdolność utrzymania stałego zainteresowania widza i potwora rodem
z dziecinnych koszmarów. Dawno nie widziałam horroru, który
pochłonęłam z tak wielkim zainteresowaniem.
